Lijn leggen in de Ressel

Mijn buddy vandaag was Dennis. Hij zou achteraan zwemmen langs de lijn, terwijl Paul bij de oefeningen voorop zou gaan om de weg te wijzen. We zouden namelijk in de krochten vlak na de ingang van de grot aan de gang gaan met de skills. In de ruimte die bekend staat als de "classroom". Dennis, met wie ik gisteren de oefeningen op het droge had geoefend, zou mijn 'eindexamen' filmen.
Aangekomen in de 'classroom' was mijn eerste opdracht om een parcours aan te brengen met de lijn van mijn reel (haspel). De ankerpunten moesten gevonden worden aan de hoekpunten van schots en scheef op de bodem liggende stenen platen. Deze grot zag er totaal anders uit de grotten van de vorige dagen, waar er sprake was van gladde afgeronde wanden en bodems vol afgeronde keien. Ik merkte meteen dat ik het onprettig vond om hier met sidemount flessen kruipdoor sluipdoor te moeten spelen. De flessen klapperden luidruchtig tegen de stenen en ik vreesde dat ze klem zouden komen te zitten in de spelonken. De oefening dwong mij rakelings langs de stenen te gaan, terwijl mijn buddies er op comfortabele afstand van konden blijven. Na enkele ankers te hebben gelegd werd mijn ergste nachtmerrie bewaarheid: ik zat vast! Het is een bijzonder onaangename gewaarwording om je onder water in een grot niet meer voor of achteruit te kunnen bewegen. Ik voelde met mijn handen aan mijn flessen of ik kon ontdekken waar ik vast zat. Dat was niet het geval en ik zag het lamplicht van mijn instructeur voor me in de duisternis verdwijnen. "Ik moet hem een lichtsignaal geven!" dacht ik en keek naar mijn lamp. Ik zag daar niets dan duisternis, er was alleen het schijnsel van Dennis' lamp achter mij. "O, dat kan alleen betekenen dat mijn kabel los is", constateerde ik. Er hing alleen een zielig eindje draad met stekker aan mijn lamp, die ik daarom maar weg clipte aan mijn D-ring. "Dus mijn snoer moet ergens achter zijn gehaakt!". In het felle licht van Dennis' videolamp begon ik aan het lange eind van de kabel te trekken, die verbonden is aan het batterij canister op de backplate onder mijn wing, maar er kwam geen beweging in. Intussen had Paul zich omgedraaid en enige paniek in mijn ogen gezien. In drie tellen was hij bij me en Dennis, die het slachtoffer eerst de kans had gegeven zichzelf te bevrijden, kwam nu ook in actie. Hij trok mijn kabel onder een steen vandaan, waar de contra stekker zich had klem gezet!
Bij het licht van Pauls lamp en in zijn geruststellende aanwezigheid verbond ik de beide kabeluiteinden en zie daar: er was Licht! Nou dat is een mooie start, dacht ik terwijl ik de kabel weg stopte om herhaling te voorkomen. Maar had geen tijd voor verdere reflectie want er moest verder gereeld (=gehaspeld) worden. We kwamen aan bij de hoofdlijn: het eindpunt Ik maakte daar een mooie strakke afhechting en oefening 1 was klaar.

Ressel5Moment9