... diving to a moonscape. De temperatuur was in de nacht plotseling gedaald naar -3 °C. We stonden al vroeg in de ochtend op de dijk, in een wit berijpte wereld en in de gure wind, met ijskoude handen onze duiksets op te bouwen. We hadden afgesproken om naar onder de 30 m te duiken want Steven wilde graag grote vissen opzoeken die daar waren gesignaleerd. We doken langzaam langs de lijn omlaag. Het zicht was bijzonder slecht tot op een diepte van 20 m, daarna werd het helder, maar het bleef donker. Op 35,2 m aangekomen bereikten we ons diepste punt (Steven kwam tot 35,4 m) en ontvouwde zich voor onze ogen een grillig maanlandschap. Het licht van onze lampen weerkaatste op de curven van zandheuvels, waardoor de illusie van Aurora Borealis werd gewekt. In vervoering van het buitenaardse schouwspel zag ik, met een snelle blik op mijn polscomputer, dat we zojuist mijn diepterecord voor Nederlandse wateren hadden verbeterd. De grote vissen lieten zich helaas vandaag niet zien maar wel kropen daar vele kleine schepsels rond, bleek als grotbewoners. Terwijl we langzaam uit de onherbergzame diepte opstegen, langs een brede canyonwand van zand naar de ons vertrouwde wateren keerde de begroeiing terug. Onze favoriete kleiwand was nog steeds grotendeels verborgen onder blad maar toch weer duidelijk herkenbaar. In verval vanwege de naderende winter, deed het markante bossage van lang-stengelige, breedbladerige waterplanten een uiterste poging om overeind te blijven, hetgeen tot mislukken gedoemd bleek. Het was nu, met 9 graden, aangenaam warm zo vlak onder de oppervlakte. Met tegenzin kwamen we het water uit, waar we onmiddellijk werden gegeseld door de windchill. Het is onmiskenbaar winter!

@ Kraaijenbergse Plassen, Linden, Cuik (NB) NL, 30-11-2020.

Temperatuur:
Lucht: -3 °C
Water @ oppervlate: 9 °C
Water @ 35 m diepte: 7 °C